Toet... Toet.... Toet...
Door: Stephen
Blijf op de hoogte en volg Stephen
26 Januari 2012 | India, Delhi
Beste Schildknaapjes,
Ons eerste verhaaltje dan maar vanuit India. Om te beginnen bij het begin, we vertrokken vanaf schiphol waar ons emotionele afscheid was met de familie van Kasper, Ales en Sjaars. Laatste fatsoenlijke kopje koffie en op richting het vliegtuig, waar we zo nodig nog even een portje moesten turken (voor de leken onder ons, dat is een kaartspelletje). Omdat ik niet als "turk" een reis van 14 uur wilde maken moesten we het spelletje afmaken, en waren we op de minuut op tijd voor onze eerste vlucht. Voor dat we het wisten landden we al in Munchen (umlaut niet aanwezig). Waar we nog even mochten genieten van de westerse wereld, maar wel alvast even konden wennen aan de Indiers. Eenmaal aangekomen in het vliegtuigen waanden we ons in een oase van rust, met prive-schermpjes en prima stoelen, totdat tijdens onze drankspelletjes (met Warsteiner, heerlijk die Duitse vliegmaatschappij) er verschillende kinderen begonnen te schreeuwen/janken om aandacht, dit hield de rest van de vlucht niet meer op. Waardoor we eigenlijk weinig hebben kunnen slapen.
We kwamen vroeg aan in Delhi en werden opgepikt door het Hotel op de luchthaven. En ja, er stond een mannetje met een bordje met onze namen erop. De luxe was zo vervlogen toen we werden opgehaald in een grijze fiat Punto vol met deuken. We hadden al een voorgevoel wat ons te wachten stond. Dat voorgevoel werd bitterzoete realiteit toen we de straten van Delhi inreden, van verkeersregels hebben ze hier nog nooit gehoord en toeteren is hetzelfde als je richting aanwijzen met knipperlichten. Gassend door de straten kwamen we na een half uurtje de dood in de ogen kijken aan bij ons hotel. Waar we ons gelijk in een oase van rust bevonden. 6 man die 3 tassen naat boven brengen, een stordouche, een plasmascherm met 100 kanalen en een persoonlijk assistent die dag en nacht voor ons klaarstaat en ons biertjes brengt en onze kamer schoonhoudt. Heerlijk.. Totdat we het hotel uitlopen en de straten gaan bekennen, zulke onwetenden die we zijn. Op straat worden we constant aangesproken door kerels die ons mee willen nemen naar tourist offices en dergelijke, gelukkig zijn we inmiddels al wat meer gewend met het afwimpelen van deze dudes en verlopen de tochtjes door de stad al een stuk beter. De eerste dag hebben we wat rustig aan gedaan, en zijn we alleen een rondje over de bizar maar dan ook echt bizart drukke Main Bazaar gelopen. Ik kan jullie vertellen dat er inmiddels meer foto's van ons zijn gemaakt dan dat wij van India hebben geschoten. Omdat we alle drie lange Nederlandse kerel zijn worden we als malloten aangestaard en nagekeken. Elke keer als we omkijken lopen er wel 20 man je aan te staren. We zijn er inmiddels al aangewend, en Tycho gaat het zelfs al missen als we straks terug in Nederland zijn. Ik kan jullie mededelen dat je mij nooit meer hoort zeggen dat Amsterdam een drukke stad is, want dat is het niet vergeleken met hier. Een ander detail is de armoede op straat. Om de 10 meter ligt er wel iemand te bedelen, de een zieliger en nog zieker dan de ander. Na wat rondvraag is het goed om er af en toe een iets te geven, maar ze allemaal kunnen helpen is toch onmogelijk. Al moet ik toegeven dat vrijgevigheid echt op de proef wordt gesteld, als je 10 minuten nadat je er langs bent gelopen je met gevaar voor eigen leven in een tuk-tuk stapt om vervolgens naar een of andere tempel of toeristische attractie te gaan.
Op de tweede dag hebben we maximaal bijgeslapen om even onze eerste indrukken te boven te komen en zijn we daarna naar het "Red Fort" gegaan. Een oud paleis wat inmiddels is vervallen tot ruines. Vaag detail is dat we eerst rustig in de lange rij waren gestaan naast alle andere Indiers (lees: 300 Indiers). We werden vervolgens uit de rij gepikt en langs de andere kant naar binnen gesneakt waar blijkbaar een ticket counter was voor Foreigners. Heel bizar. Voor het eerst hadden we het gevoel dat discriminatie eens positief zou uitpakken. Bleek dat toch niet het geval te zijn en bleken we het tienvoudige van de gewone Indier te betalen. Nou ja wij klunnen het dragen zeggen we dan maar. Binnen was het niet heel boeiend en zoals we al zeiden erg vervallen.
's avonds zijn we naar de United Coffee Bar gegaan en hebben we magistraal Indisch gegeten, we zaten dan ook tussen de rijken van India, en werden, heerlijk die rust, niet aangesproken door irritante verkopers. Later nog een paar drankjes gedaan met twee kerels uit Noorwegen (Skoll) in een van de weinige barretjes om het Connaught place heen. Omdat het zondag was, was alles vrij vroeg dicht. En gingen we rond een uurtje of 2 AM richting het Hotel. Eerst nog een filmpje en een biertje, gekregen van onze persoonlijk assistent, gedronken en toen maar eens gaan slapen.
Vandaag hebben we het hostel geregeld in Nepal en wat dingen voor het verloop van de reis. Vannacht vliegen we naar Nepal en gaan we genieten van de berglucht en de Mt. Everest. Wij wensen jullie vanuit het verstikkende Delhi nog een heerlijke werkweek toe en jullie horen weer van ons vanuit Nepal.
Tot bier en Superdoei
Stephen
Ons eerste verhaaltje dan maar vanuit India. Om te beginnen bij het begin, we vertrokken vanaf schiphol waar ons emotionele afscheid was met de familie van Kasper, Ales en Sjaars. Laatste fatsoenlijke kopje koffie en op richting het vliegtuig, waar we zo nodig nog even een portje moesten turken (voor de leken onder ons, dat is een kaartspelletje). Omdat ik niet als "turk" een reis van 14 uur wilde maken moesten we het spelletje afmaken, en waren we op de minuut op tijd voor onze eerste vlucht. Voor dat we het wisten landden we al in Munchen (umlaut niet aanwezig). Waar we nog even mochten genieten van de westerse wereld, maar wel alvast even konden wennen aan de Indiers. Eenmaal aangekomen in het vliegtuigen waanden we ons in een oase van rust, met prive-schermpjes en prima stoelen, totdat tijdens onze drankspelletjes (met Warsteiner, heerlijk die Duitse vliegmaatschappij) er verschillende kinderen begonnen te schreeuwen/janken om aandacht, dit hield de rest van de vlucht niet meer op. Waardoor we eigenlijk weinig hebben kunnen slapen.
We kwamen vroeg aan in Delhi en werden opgepikt door het Hotel op de luchthaven. En ja, er stond een mannetje met een bordje met onze namen erop. De luxe was zo vervlogen toen we werden opgehaald in een grijze fiat Punto vol met deuken. We hadden al een voorgevoel wat ons te wachten stond. Dat voorgevoel werd bitterzoete realiteit toen we de straten van Delhi inreden, van verkeersregels hebben ze hier nog nooit gehoord en toeteren is hetzelfde als je richting aanwijzen met knipperlichten. Gassend door de straten kwamen we na een half uurtje de dood in de ogen kijken aan bij ons hotel. Waar we ons gelijk in een oase van rust bevonden. 6 man die 3 tassen naat boven brengen, een stordouche, een plasmascherm met 100 kanalen en een persoonlijk assistent die dag en nacht voor ons klaarstaat en ons biertjes brengt en onze kamer schoonhoudt. Heerlijk.. Totdat we het hotel uitlopen en de straten gaan bekennen, zulke onwetenden die we zijn. Op straat worden we constant aangesproken door kerels die ons mee willen nemen naar tourist offices en dergelijke, gelukkig zijn we inmiddels al wat meer gewend met het afwimpelen van deze dudes en verlopen de tochtjes door de stad al een stuk beter. De eerste dag hebben we wat rustig aan gedaan, en zijn we alleen een rondje over de bizar maar dan ook echt bizart drukke Main Bazaar gelopen. Ik kan jullie vertellen dat er inmiddels meer foto's van ons zijn gemaakt dan dat wij van India hebben geschoten. Omdat we alle drie lange Nederlandse kerel zijn worden we als malloten aangestaard en nagekeken. Elke keer als we omkijken lopen er wel 20 man je aan te staren. We zijn er inmiddels al aangewend, en Tycho gaat het zelfs al missen als we straks terug in Nederland zijn. Ik kan jullie mededelen dat je mij nooit meer hoort zeggen dat Amsterdam een drukke stad is, want dat is het niet vergeleken met hier. Een ander detail is de armoede op straat. Om de 10 meter ligt er wel iemand te bedelen, de een zieliger en nog zieker dan de ander. Na wat rondvraag is het goed om er af en toe een iets te geven, maar ze allemaal kunnen helpen is toch onmogelijk. Al moet ik toegeven dat vrijgevigheid echt op de proef wordt gesteld, als je 10 minuten nadat je er langs bent gelopen je met gevaar voor eigen leven in een tuk-tuk stapt om vervolgens naar een of andere tempel of toeristische attractie te gaan.
Op de tweede dag hebben we maximaal bijgeslapen om even onze eerste indrukken te boven te komen en zijn we daarna naar het "Red Fort" gegaan. Een oud paleis wat inmiddels is vervallen tot ruines. Vaag detail is dat we eerst rustig in de lange rij waren gestaan naast alle andere Indiers (lees: 300 Indiers). We werden vervolgens uit de rij gepikt en langs de andere kant naar binnen gesneakt waar blijkbaar een ticket counter was voor Foreigners. Heel bizar. Voor het eerst hadden we het gevoel dat discriminatie eens positief zou uitpakken. Bleek dat toch niet het geval te zijn en bleken we het tienvoudige van de gewone Indier te betalen. Nou ja wij klunnen het dragen zeggen we dan maar. Binnen was het niet heel boeiend en zoals we al zeiden erg vervallen.
's avonds zijn we naar de United Coffee Bar gegaan en hebben we magistraal Indisch gegeten, we zaten dan ook tussen de rijken van India, en werden, heerlijk die rust, niet aangesproken door irritante verkopers. Later nog een paar drankjes gedaan met twee kerels uit Noorwegen (Skoll) in een van de weinige barretjes om het Connaught place heen. Omdat het zondag was, was alles vrij vroeg dicht. En gingen we rond een uurtje of 2 AM richting het Hotel. Eerst nog een filmpje en een biertje, gekregen van onze persoonlijk assistent, gedronken en toen maar eens gaan slapen.
Vandaag hebben we het hostel geregeld in Nepal en wat dingen voor het verloop van de reis. Vannacht vliegen we naar Nepal en gaan we genieten van de berglucht en de Mt. Everest. Wij wensen jullie vanuit het verstikkende Delhi nog een heerlijke werkweek toe en jullie horen weer van ons vanuit Nepal.
Tot bier en Superdoei
Stephen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
