Go search my ball.. ballboy!
Door: Stephen
Blijf op de hoogte en volg Stephen
26 Januari 2012 | India, Jaisalmer
Beste Schildknaapjes,
Alweer zoveel meegemaakt de afgelopen dagen, we zullen het kort houden voor jullie!
Ik ben de vorige keer geeindigd in Pokhara, Nepal. We zouden eigenlijk een nachtelijke wandeling gaan maken in de toppen van de nabijgelegen heuvels om een mooi uitzicht te krijgen op de hoogste toppen van de wereld. Helaas was het weer te slecht en zijn we niet gegaan, omdat we sowieso niets konden zien. Toen we iets anders moesten bedenken zijn we een tourist office ingelopen en konden we niets anders bedenken dan een rondje van 9 holes op de hoogstgelegen golfbaan van Nepal. Zo gezegd zo gedaan, reden we naar de golfbaan, bedenk daarbij dat we in een taxi zaten die van ellende uit elkaar viel. Maar we zijn heelhuids aangekomen, en toen we de taxi uitstapten lag daar de mooiste golfbaan die ik in mijn hele leven heb gezien. Gelegen aan een rivier en diep in een dal van ongeveer 100 meter. Zo goed als we zijn kregen we 3 tassendragers/waterdragers/parapludragers mee, die ons van de nodige tips konden voorzien. De tips waren meer dan nodig, mede omdat sommige afslagen ongeveer 30 a 40 meter het dal ingingen. Bijgekomen na de intensieve ronde zijn we uitgepuft in het clubhuis waar we een schilderachtig uitzicht hadden over de baan. Gelijk met de taxi weer terug naar Pokhara om ons weer om te kleden in de hippie-kleding om de cafees onveilig te maken. Voor jullie informatie gaan alle barren hier rond 12 uur dicht en moet je inside information hebben om het echte nachtleven te leren kennen. Dit resulteert dus in het aankloppen bij deuren waarvan we niet weten wat erachter schuilt. We eindigden de avond in een vaag barretje waar locals en reizigers die "lost in the woods" zijn hun laatste drankjes dronken.
We zouden die nacht weer proberen om de heuvels in te gaan om de zonsoptocht te gaan bekijken, maar het weer viel wederom tegen en ging dus niet door.
Zoals gepland gingen we de volgende ochten om 09:00 AM de auto weer in om met onze taxi terug naar Kathmandu te gaan. Onderweg bleek onze angst van de heenweg niet op niets te zijn gebaseerd. Op ongeveer halverwege stopte onze chauffeur en keek net als ongeveer 40 andere mensen het ravijn in. Er bleek een bus van het nauwe weggetje af te zijn gereden en ongeveer 100 meter het ravijn ingevallen te zijn. Heel bizar om mee te maken!
Terug in Kathmandu, Nepal, hebben we een "once in a lifetime"-vlucht geboekt. Een rondje om de Mt. Everest voor de volgende ochtend!! Die avond nog even gedag gezegd bij onze vrienden van een eerder avondje stappen bij Kilroy's en niet al te laat gaan slapen.
De volgende ochtend vroeg.. De Mount Everest. Snel naar het vliegveld en het hele kleine vliegtuigje in. Nog geen 10 minuten later zaten we boven de hoogste toppen ter wereld! En na ongeveer 30 minuten cirkelden we rondom de Everest. We kunnen jullie mededelen dat het een unieke en fantastische ervaring was die we niet snel zullen vergeten! Weinige van jullie arbeidertjes kunnen zeggen dat ze top van de Mount Everest hebben gezien, wij lekker wel, lekker puh.
Rond 11:00h waren we terug in Kathmandu en zijn we de stad wat dieper ingegaan. Gelopen naar het tweede Durbar Square door de nauwe straatjes van de stad, hier bleek namelijk de enige nog levende godin te wonen. Dit bleek een ultieme toeristische attractie en een soort van uitbuiting van een 7 of 8 of 9 jarig meisje (hier zijn de meningen over verdeeld). Ze laat zich maar zelden voor het raam zien, wat achteraf elke 20 minuten bleek, er werd ook nog geroepen naar de official die alles in goede banen leidde dat hij nog wel moest vertellen over de nodige donaties, het vreemde hiervan is dat iedereen in heel Nepal haar aanbid, maar dat er maar een Nepalees aanwezig was bij dit heuglijke feit. Diegene die het geld ophaalde namelijk. Daarna door naar Pashupatinath oftwel "the Monkey Temple". Dit is een van de meest heilige plekken van Nepal. Nadat we een steegje inliepen om de plek te bekijken, kwam een bewaker ons vriendelijk doch dringend verzoeken om een andere weg te nemen. Voor de gene die niet weten wat de Pashapatinath is, dit is een plek waar vele crematies per dag plaatsvinden. Wat bleek, we liepen regelrecht naar de crematie toe wat natuurlijk niet de bedoeling was. De crematies vinden daar op een, voor westerse begrippen, vrij unieke manier plaats. Er zijn 6 stenen plekken aan de waterkant waar de doden verbrand worden. De familie draagt het lijk naar een van de stenen blokken toe, waarnaar er met het lijk vele rondjes worden gelopen. Tot onze verassing ging dit de elke keer goed. De stenen plaats had een oppervlakte van ongeveer 6m2, wat het rondjes rennen met 8 man en een levenloos lichaam in je handen toch vrij lastig maakt. Na de verbranding is er een mannetje die de restblokken hout de rivier in gooit. Dit wordt gedaan om de blokken af te laten koelen zodat deze 100 meter verderop door kleine jongetjes uit het water gehaald worden. Deze kinderen zwemmen gewoon in de rivier. Lekker fris dus! Daarna vervolgden we onze tocht richting de apen zelf. Na 1000 stenen blokken omhoog gelopen te zijn kwamen we de, op het eerste oog ogende lieve aap tegen. Nadat we een fotosessie met de aap wilde starten bleek deze daar niet zo van gediend te zijn. Kasper moest het dan ook bekoren met een aanslag op zijn leven. Wees gerust, hij is nog in ons midden. Of de aap dat ook is, weet niemand. Een paar seconde later viel de aap een passerende Nepalese vrouw aan, die het beest vrijwel meteen nok sloeg. Op het einde van de dag hebben we nog wat souveniers ingekocht en wilde we vroeg naar bed gaan vanwege de lange reis die we voor de boeg hadden. Maar eenmaal bij het hostel aangekomen ontmoette we twee Engelse dames waarmee we nog wat gedronken hadden. Het was allemaal erg gezellig. De volgende dag hadden we dus onze reisdag voor de boeg. We vlogen terug naar Delhi om vervolgens met een trein naar Jaisalmer te gaan. Deze stad is de woestein van India te vinden. Na een 20 uur durende treinreis zijn we dan eindelijk aangekomen. Het is hier ontzettend warm en benauwd. Morgen staat een 3 daagse kamelentocht op de planning. Elke toerist die naar Jaisalmer komt, komt voor een dergelijke woestijntocht. Ondanks de positieve verhalen die op verschillende fora stonden, hoorde we van andere reizigers dat het behoorlijk afzien is. De temperaturen schijnen nog vele malen heftiger te zijn dan die in de stad zelf. We zijn goed voorbereid en zien wel waar we uitkomen.
Wees gegroet lieve arbeidertjes en in het volgende verhaal zullen we uitgebreid onze ervaringen met jullie delen!
Superdoei en tot Bier
Alweer zoveel meegemaakt de afgelopen dagen, we zullen het kort houden voor jullie!
Ik ben de vorige keer geeindigd in Pokhara, Nepal. We zouden eigenlijk een nachtelijke wandeling gaan maken in de toppen van de nabijgelegen heuvels om een mooi uitzicht te krijgen op de hoogste toppen van de wereld. Helaas was het weer te slecht en zijn we niet gegaan, omdat we sowieso niets konden zien. Toen we iets anders moesten bedenken zijn we een tourist office ingelopen en konden we niets anders bedenken dan een rondje van 9 holes op de hoogstgelegen golfbaan van Nepal. Zo gezegd zo gedaan, reden we naar de golfbaan, bedenk daarbij dat we in een taxi zaten die van ellende uit elkaar viel. Maar we zijn heelhuids aangekomen, en toen we de taxi uitstapten lag daar de mooiste golfbaan die ik in mijn hele leven heb gezien. Gelegen aan een rivier en diep in een dal van ongeveer 100 meter. Zo goed als we zijn kregen we 3 tassendragers/waterdragers/parapludragers mee, die ons van de nodige tips konden voorzien. De tips waren meer dan nodig, mede omdat sommige afslagen ongeveer 30 a 40 meter het dal ingingen. Bijgekomen na de intensieve ronde zijn we uitgepuft in het clubhuis waar we een schilderachtig uitzicht hadden over de baan. Gelijk met de taxi weer terug naar Pokhara om ons weer om te kleden in de hippie-kleding om de cafees onveilig te maken. Voor jullie informatie gaan alle barren hier rond 12 uur dicht en moet je inside information hebben om het echte nachtleven te leren kennen. Dit resulteert dus in het aankloppen bij deuren waarvan we niet weten wat erachter schuilt. We eindigden de avond in een vaag barretje waar locals en reizigers die "lost in the woods" zijn hun laatste drankjes dronken.
We zouden die nacht weer proberen om de heuvels in te gaan om de zonsoptocht te gaan bekijken, maar het weer viel wederom tegen en ging dus niet door.
Zoals gepland gingen we de volgende ochten om 09:00 AM de auto weer in om met onze taxi terug naar Kathmandu te gaan. Onderweg bleek onze angst van de heenweg niet op niets te zijn gebaseerd. Op ongeveer halverwege stopte onze chauffeur en keek net als ongeveer 40 andere mensen het ravijn in. Er bleek een bus van het nauwe weggetje af te zijn gereden en ongeveer 100 meter het ravijn ingevallen te zijn. Heel bizar om mee te maken!
Terug in Kathmandu, Nepal, hebben we een "once in a lifetime"-vlucht geboekt. Een rondje om de Mt. Everest voor de volgende ochtend!! Die avond nog even gedag gezegd bij onze vrienden van een eerder avondje stappen bij Kilroy's en niet al te laat gaan slapen.
De volgende ochtend vroeg.. De Mount Everest. Snel naar het vliegveld en het hele kleine vliegtuigje in. Nog geen 10 minuten later zaten we boven de hoogste toppen ter wereld! En na ongeveer 30 minuten cirkelden we rondom de Everest. We kunnen jullie mededelen dat het een unieke en fantastische ervaring was die we niet snel zullen vergeten! Weinige van jullie arbeidertjes kunnen zeggen dat ze top van de Mount Everest hebben gezien, wij lekker wel, lekker puh.
Rond 11:00h waren we terug in Kathmandu en zijn we de stad wat dieper ingegaan. Gelopen naar het tweede Durbar Square door de nauwe straatjes van de stad, hier bleek namelijk de enige nog levende godin te wonen. Dit bleek een ultieme toeristische attractie en een soort van uitbuiting van een 7 of 8 of 9 jarig meisje (hier zijn de meningen over verdeeld). Ze laat zich maar zelden voor het raam zien, wat achteraf elke 20 minuten bleek, er werd ook nog geroepen naar de official die alles in goede banen leidde dat hij nog wel moest vertellen over de nodige donaties, het vreemde hiervan is dat iedereen in heel Nepal haar aanbid, maar dat er maar een Nepalees aanwezig was bij dit heuglijke feit. Diegene die het geld ophaalde namelijk. Daarna door naar Pashupatinath oftwel "the Monkey Temple". Dit is een van de meest heilige plekken van Nepal. Nadat we een steegje inliepen om de plek te bekijken, kwam een bewaker ons vriendelijk doch dringend verzoeken om een andere weg te nemen. Voor de gene die niet weten wat de Pashapatinath is, dit is een plek waar vele crematies per dag plaatsvinden. Wat bleek, we liepen regelrecht naar de crematie toe wat natuurlijk niet de bedoeling was. De crematies vinden daar op een, voor westerse begrippen, vrij unieke manier plaats. Er zijn 6 stenen plekken aan de waterkant waar de doden verbrand worden. De familie draagt het lijk naar een van de stenen blokken toe, waarnaar er met het lijk vele rondjes worden gelopen. Tot onze verassing ging dit de elke keer goed. De stenen plaats had een oppervlakte van ongeveer 6m2, wat het rondjes rennen met 8 man en een levenloos lichaam in je handen toch vrij lastig maakt. Na de verbranding is er een mannetje die de restblokken hout de rivier in gooit. Dit wordt gedaan om de blokken af te laten koelen zodat deze 100 meter verderop door kleine jongetjes uit het water gehaald worden. Deze kinderen zwemmen gewoon in de rivier. Lekker fris dus! Daarna vervolgden we onze tocht richting de apen zelf. Na 1000 stenen blokken omhoog gelopen te zijn kwamen we de, op het eerste oog ogende lieve aap tegen. Nadat we een fotosessie met de aap wilde starten bleek deze daar niet zo van gediend te zijn. Kasper moest het dan ook bekoren met een aanslag op zijn leven. Wees gerust, hij is nog in ons midden. Of de aap dat ook is, weet niemand. Een paar seconde later viel de aap een passerende Nepalese vrouw aan, die het beest vrijwel meteen nok sloeg. Op het einde van de dag hebben we nog wat souveniers ingekocht en wilde we vroeg naar bed gaan vanwege de lange reis die we voor de boeg hadden. Maar eenmaal bij het hostel aangekomen ontmoette we twee Engelse dames waarmee we nog wat gedronken hadden. Het was allemaal erg gezellig. De volgende dag hadden we dus onze reisdag voor de boeg. We vlogen terug naar Delhi om vervolgens met een trein naar Jaisalmer te gaan. Deze stad is de woestein van India te vinden. Na een 20 uur durende treinreis zijn we dan eindelijk aangekomen. Het is hier ontzettend warm en benauwd. Morgen staat een 3 daagse kamelentocht op de planning. Elke toerist die naar Jaisalmer komt, komt voor een dergelijke woestijntocht. Ondanks de positieve verhalen die op verschillende fora stonden, hoorde we van andere reizigers dat het behoorlijk afzien is. De temperaturen schijnen nog vele malen heftiger te zijn dan die in de stad zelf. We zijn goed voorbereid en zien wel waar we uitkomen.
Wees gegroet lieve arbeidertjes en in het volgende verhaal zullen we uitgebreid onze ervaringen met jullie delen!
Superdoei en tot Bier
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
